لرزش شدید بدن (که بیشتر از سایر نواحی در نوک دست ها و انگشتان حس می شود) از عوارض بیماری های متعددی است که مهم ترین و رایج ترین آن ها بیماری معروف به پارکینسون می باشد. در حالیکه درمان دارویی در بسیاری موارد می تواند لرزش دست را کاهش داده و به میزان قابل قبولی برساند، در برخی موارد لازم است از روش های نورومدولاسیون همراه با جراحی و کاشت الکترودهای برقی در مغز یا سایر نواحی سیستم عصب استفاده نمود. روش تحریک عمقی مغز، سابقه بسیار موفقی در مهار لرزش های شدید دست داشته و از لحاظ بالینی تجربیات موفق متعددی با این روش به دست آمده است. یکی از نقاط ضعف روش های موجود تحریک عمقی مغز، این است که مدار تحریک کننده بایستی به صورت دائمی کار کند. لذا با گذشت زمان اولا به سرعت باتری مدار تخلیه می شود و ثانیا عضلات به دلیل تحریک مداوم، کمی سفت و صلب شده و در نتیجه برای رسیدن به نتیجه مطلوب، تحریک بیشتری مورد نیاز خواهد بود. برای حل این مشکلات، روشهای متعددی از جمله تنظیم تطبیقی فرکانس و تحریک عمقی مغز با پسخور پیشنهاد شده است. در این تحقیق الگوریتم به کار رفته در روش تحریک عمقی مغز با پسخور اصلاح شده و نتایج الگوریتم اصلاحی با آخرین نتایج ارائه شده در ادبیات موضوع مقایسه گردیده است. شبیه سازی نشان می دهد اصلاح الگوریتم منجر به بهبود پاسخ سیستم و بهبود عملکرد تحریک عمقی می شود.
پایان یافته
1399/02/10
1400/07/17