از آنجائیکه روغن های پالایش شده از جمله آفتابگردان، سویا، کلزا، ذرت و... با استفاده از حلال هگزان صنعتی از دانه های روغنی استخراج و سپس تحت فرآیندهای مختلف پالایش، از قبیل بی رنگ سازی، بی بوسازی و خنثی سازی قرار می گیرند، احتمال وجود باقیمانده حلال هگزان در روغن های استحصال شده و کنجاله های حاصل از آن وجود دارد. در این پژوهش روش اندازه گیری باقیمانده حلال هگزان در دو ماتریس متفاوت روغن و کنجاله دانه روغنی، به ترتیب، براساس استانداردهای ملی 4094 و 3958 با استفاده از دستگاه GC راه اندازی و با دستگاه GC-MS مورد تایید قرار گرفت. سپس مقادیر باقیمانده حلال هگزان در نمونه های تولیدی کشور به صورت یک پژوهش میدانی تعیین شد تا براساس نتایج به دست آمده حد مجاز مناسبی برای آن در استانداردهای روغن های خوراکی، کنجاله خوراک دام و طیور، و پروتئین سویا تجدید نظر تعیین گردد. نتایج نشان داد که مقادیر باقی مانده حلال هگزان در تمامی نمونه های روغن کمتر از 1 میلی گرم بر کیلوگرم، تعیین شده توسط اتحادیه اروپا، برای روغن های گیاهی پالایش شده بود. همینطور در آرد سویا نیز مقدار باقیمانده حلال هگزان کمتر از حد تعیین شده در استاندارد ملی 2357 بود (این حد بسیار بالا تعیین شده). میزان درصد
بازیافت روش استاندارد 4094 برای روغن های خوراکی 73/58 الی 103/10 درصد، و روش استاندارد ملی 3958 ، برای پروتئین سویا 86/56 الی 117/10 درصد، و برای کنجاله خوراک دام 80/49 الی 114/14 درصد به دست آمد. نتایج حاکی از ضرورت تعیین حد مجاز باقی مانده حلال هگزان برای کنجاله های خوراک دام و طیور و تجدیدنظر و تعیین میزان آن در استانداردهای ملی ایران برای روغن ها و چربی های خوراکی پالایش شده و پروتئین و آرد سویا است.
پایان یافته
1398/07/13
1400/07/17