بیومیمتیک (Biomimetics) جدیدترین فناوری جهان

بیومیمتیک (Biomimetics) به عنوان جدیدترین فناوری جهان، علم و حکمتِ به کارگیری دست‌یافت‌های تحقیقات و توسعه در علوم نظری و کاربردهای عملی می‌باشد. بیومیمتیک، علم طراحی با الهام از طبیعت است. یعنی با بهره‌گیری از ساختارهای زیست شناختی بتوانیم مدل‌هایی برای حل مشکلات و مسایل فنی خود بسازیم. این فناوری با استفاده از اطلاعات به دست آمده از تجزیه و تحلیل مجموعه‌های زیستی، به پیدا کردن راه حلی برای مشکلات، خلق اختراعات و نوآوری‌های جدید و انتقال این دانش به سیستم‌های فنی می‌پردازد. امروزه همه اختراعات بشر را می‌توان به نوعی بهره گرفته از مدل‌های زنده دانست. کامپیوترها و روبات‌های دستیار که رفته رفته جای انسان را گرفته‌اند، با توجه به مطالعه بر روی ساختارهای بیولوژیک ساخته شده‌اند.
در همین رابطه، در استاندارد بین المللی ISO 18458 تحت عنوان «بیومیمتیک - اصطلاحات و تعاریف، مفاهیم و روش شناسی»؛ که اخیرا پیش‌نویس معادل استاندارد ملی آن نیز به تصویب کمیته ملی بیولوژی و میکروبیولوژی مورخ 1396/05/31رسیده است؛ چارچوب اصطلاحات مورد استفاده در دانش بیومیمتیک، با اهداف علمی، صنعتی و آموزشی برای کاربردهای بیومیمتیک؛ فرآیند استفاده از روش‌های بیومیمتیک برای توسعه ایده‌های جدید به منظور تولید فرآورده‌های بیومیمتیک؛ محدودیت‌ها و قابلیت‌های آن به عنوان رویکردی نوآورانه یا راهبرد توسعه پایدار، زمینه‌های مختلف کاربرد بیومیمتیک، توضیح تفاوت بین روش‌های بیومیمتیک با انواع روش‌های مرسوم تحقیق و توسعه و بیان «بیومیمتیک» بودن یک سیستمِ فنی بیان شده‌است. لازم به ذکر است که این اولین استاندارد ملی ایران در زمینه بیوممتیک است که با ریاست علی اکبر موسوی موحدی، رئیس مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران و به دبیری فرنوش عطار، عضو هیات علمی گروه پژوهشی بیولوژی پژوهشکده صنایع غذایی و کشاورزی، و همکاری اساتید دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی و پژوهشی و سایر صاحب‌نظران ذیربط در سازمان ملی استاندارد تدوین شده‌است. همچنین این شاخه از فناوری به عنوان یک رشته جدید در دانشگاه‌های اروپا در مقاطع تحصیلات تکمیلی تدریس می‌شود و اخیراً نیز برخی از دانشگاه‌های ایران اقدام به پذیرش دانشجو در مقطع کارشناسی ارشد با عنوان «نانو زیست الهام- نانو بیومیمتیک» نموده‌اند.